Leren van het leven

De term unschooling roept bij sommigen weerstand op. De term geeft namelijk het idee dat er niet geleerd wordt, of dat je een kind niks mag leren. Vaak worden deze oordelen gevormd om het in een hokje te kunnen stoppen en om niet open te hoeven staan voor iets dat onbekend is. Iets wat tegen de “standaard” ingaat. Maar dit is zeker niet het geval. Ik zou je dan ook willen uitnodigen om vooral een open mind te houden.

Voor ons betekend unschooling zelf-gestuurd leren (self-directed learning). Zonder een vast curriculum wat alle kinderen op hetzelfde moment moeten doorlopen. Je zou kunnen zeggen; leren van het leven. Steeds meer mensen voelen aan dat dit vaste curriculum op reguliere scholen niet (meer) werkt. Steeds meer kinderen vallen uit, kunnen het niet meer bijbenen en de (prestatie)druk die gelegd wordt op kinderen is enorm.

In tegenstelling tot traditioneel onderwijs richt unschooling zich op het koesteren van de natuurlijke nieuwsgierigheid en interesses van een kind, waardoor ze in hun eigen tempo kunnen verkennen en leren op manieren die aansluiten bij hun unieke leerstijlen.

Unschooling is gebaseerd op de wetenschap dat een mens van nature streeft naar vooruitgang. Nieuwsgierig is aangelegd. En van nature aansluiting wil vinden bij zijn omgeving.

Unschoolen kan worden gezien als een vorm van homeschoolen. Maar wij zien unschooling niet per definitie iets wat alleen thuis plaats kan vinden. Er zijn tegenwoordig steeds meer initiatieven welke gebaseerd zijn op dit principe. Het is echter wel zo, dat hoe meer kinderen je bij elkaar hebt, hoe moeilijker het is om volledig kindvolgend te zijn. 

De invulling kan voor iedere ouder anders kan zijn. Jíj ziet je kind, en weet waar het behoefte aan heeft en op welke manier hij of zij het beste leert. Je gaat samen ontdekken waar passies en interesses liggen. Het mooie van dit proces is, is dat de ouder (misschien nog wel het meest) hier ook van leert. De ouder leert oude opgelegde systemen en denkwijzen loslaten (oftewel UNschoolen). Leren vertrouwen op het kind, dat het zelf wíl leren. Geen enkel kind heeft na het kruipen gezegd; “Ah laat maar zitten, ik heb geen zin om te lopen.” Een mens wil groeien, vooruitgang.

Het is een proces waarin je leert van het leven, dóór te leven.

Maar hoe doe je dat dan, unschoolen?

Er bestaat helaas geen unschool-handleiding. Ieder kind is anders, iedere ouder is anders. Het gaat om een omgeving te creëren wat bijdraagt aan het leren vanuit een bepaalde flow. Wanneer er een intrinsieke motivatie ligt bij wat het kind wil leren, lijkt alles als vanzelf te gaan. Kwartjes lijken te vallen op het moment dat de verbindingen in de hersenen gemaakt kunnen worden. Natuurlijk liggen er ook uitdagingen in het leren, leren gaat niet altijd vanzelf. Je moet ook leren omgaan met teleurstelling of tegenslag. Net als in het “echte” leven. Maar in de basis gaat het om leren wanneer het kind daar zowel fysiek in ontwikkeling klaar voor is, als wanneer het kind daar een interesse in heeft. 

Nou hoor ik je denken; ja, maar leren is niet alleen maar leuk. Soms is het ook gewoon stom. Of saai. Of moet je “gewoon even doorzetten”. Dan wil ik je uitnodigen om terug te denken aan de momenten waarin je leren stom of saai, of gewoon knettermoeilijk vond. Was dat dan iets wat je op dat moment wilde leren, of was het iets wat je móest leren? Was het iets wat je nodig had om een direct doel mee te behalen, of was dit doel onduidelijk?

Ik geloof dat het vooral een proces is, waarin de ouder met plezier en nieuwsgierigheid naar het kind kan kijken. Samen met het kind het leren aangaan. En daar intens van kunnen genieten.

Wil je meer leren over unschoolen? Of kennis maken met ouders die het ook “anders” zien? Meld je dan aan voor onze Unschooling communtiy! Klik voor meer info op deze link.

“Man’s mind, once stretched by a new idea, never regains its original dimensions.” ~ Oliver Wendell Holmes Jr